banquete público gener. en el marco de fiestas relig. δημοθοινίαι νόμιμοι καὶ πανηγύρεις ἐνιαύσιοι θεῶν τε θυσίαι Arist.Mu.400^b21, τὰς ὑπὲρ τῆς πόλεως θυσίας τοῖς θεοῖς καλλιερήσας δημοθοινίαν ἐποίησεν IClaros 1.M.2.36 (II a.C.), cf. FD ll.cc., SIG l.c., OGI 533.9, IStratonikeia 266.23 (Panamara II/III d.C.), τῆς θεραπείας εὐωχουμένης ὥσπερ ἐν δημοθοινίᾳ Ph.2.55, ὅλην τὴν πόλιν δημοθοινία[ις εἱστίασεν IG 7.2712.19 (Acrefia I d.C.), διανομαὶ καὶ δημοθοινίαι IG 4.602.10 (Argos II d.C.), τὸν δῆμον ἐν θέαις καὶ διανομαῖς καὶ πανηγύρεσι καὶ δημοθοινίαις διῆγον Luc.Phal.1.3, cf. Dem.Enc.16, ἐν δημοθοινίαις ... καὶ ἱεροῖς ἐπιβωμίοις καὶ θεῶν ἑορταῖς Lib.Decl.43.47
•en ámbito crist. ἑορτάζουσι τοῦ πάθους (τοῦ Δεσπότου) τὴν μνήμην καὶ τὸν τοῦ θανάτου καιρὸν δημοθοινίας ἔχουσι καὶ πανηγύρεως ἀφορμήν festejan el recuerdo de la pasión (del Señor) y hacen del tiempo de su muerte la ocasión de un banquete y una celebración Thdt.Ep.Sirm.64, cf. Cyr.Al.Nest.4.5 (p.86).