δεχάς, -άδος, ἡ


1 receptáculo, recipiente como falsa etim. para explicar δεκάς por parte de Pitágoras: αὐτὴν προσαγορεῦσαι δεκάδα, ὡσανεὶ δεχάδα οὖσαν, παρὰ τὸ δέχεσθαι καὶ κεχωρηκέναι τὰ γένη πάντα τῶν ἀριθμῶν καὶ λόγων τῶν καθ' ἀριθμόν llamarlo (a este número) la década, como si fuera un receptáculo, por recoger y contener todos los tipos de números y de razones numéricas Ph.2.184, cf. Porph.VP 52, Ascl.in Metaph.38.31, Elias in Porph.25.21, δεκὰς οἱονεὶ δ. Theol.Ar.59, cf. Phlp.in de An.76.11.

2 ἡ Δ. en Esparta cámara de la prisión donde se ajusticiaba a los condenados, Plu.Agis 19.