δεσποτέω
ser dueño de, dominar c. gen.
ὃ θειότατόν τέ ἐστιν καὶ τῶν ἐν ἡμῖν πάντων δεσποτοῦνPl.Ti.44d
•en v. pas. ser gobernado despóticamente, ser sometido
τὸ μόρσιμον γὰρ τόν τ' ἐλεύθερον μένει καὶ τὸν πρὸς ἄλλης δεσποτούμενον χερόςA.Ch.104,
σῇ δεσποτούμενος χερίsometido a tu mano E.Heracl.884,
μήτ' ἄναρκτον βίον μήτε δεσποτούμενον αἰνέσῃςni una vida sin gobierno ni sometida a tiranía alabes A.Eu.527, cf. 696.