δερμάτινος, -η, -ον
1 coriáceo, de piel curtida, de cuero
ἠρτύναντο δ' ἐρετμὰ τροποῖς ἐν δερματίνοισιarmaron los remos en sus estrobos de cuero, Od.4.782,
ἀσπίςHdt.7.79,
σκηνήPCair.Zen.13.14 (III a.C.),
τύλαι τε καὶ προσκεφάλαιαPLond.1979.6 (III a.C.), cf. PRyl.627.28 (IV d.C.), PMasp.6ue.87 (VI d.C.),
χιτώνLXX Ge.3.21,
σκεῦοςLXX Le.13.52, 53,
κάλυμμαLXX Nu.4.8,
ζώνηI.AI 9.22, cf. Eu.Marc.1.6,
πλοῖαStr.16.4.19, cf. D.C.48.18.2,
ἱστίαD.C.39.41.2,
ὑποδήματαIG 5(1).1390.23 (Andania I a.C.),
ἀνπύλη δ.botella de cuero, bota, BGU 40.2 (II/III d.C., cf. BL 1.11),
δερμάτινα βυβλίαlibros de pergamino, IPr.113.18 (I a.C.), cf. PGrenf.2.111.27 (V/VI d.C.),
αἰδοῖονPs.Nonn.Comm.in Or.5.19.
2 de piel, dérmico, cutáneo
δ. ὄγκον ἡμῶν τὸ σῶμαPh.1.100,
χιτώνmetáf. ref. a la piel del hombre, Porph.Abst.2.46
•membranáceo
ὑμήνArist.Fr.335.