δερμάτινος, -η, -ον


1 coriáceo, de piel curtida, de cuero ἠρτύναντο δ' ἐρετμὰ τροποῖς ἐν δερματίνοισι armaron los remos en sus estrobos de cuero, Od.4.782, ἀσπίς Hdt.7.79, σκηνή PCair.Zen.13.14 (III a.C.), τύλαι τε καὶ προσκεφάλαια PLond.1979.6 (III a.C.), cf. PRyl.627.28 (IV d.C.), PMasp.6ue.87 (VI d.C.), χιτών LXX Ge.3.21, σκεῦος LXX Le.13.52, 53, κάλυμμα LXX Nu.4.8, ζώνη I.AI 9.22, cf. Eu.Marc.1.6, πλοῖα Str.16.4.19, cf. D.C.48.18.2, ἱστία D.C.39.41.2, ὑποδήματα IG 5(1).1390.23 (Andania I a.C.), ἀνπύλη δ. botella de cuero, bota, BGU 40.2 (II/III d.C., cf. BL 1.11), δερμάτινα βυβλία libros de pergamino, IPr.113.18 (I a.C.), cf. PGrenf.2.111.27 (V/VI d.C.), αἰδοῖον Ps.Nonn.Comm.in Or.5.19.

2 de piel, dérmico, cutáneo δ. ὄγκον ἡμῶν τὸ σῶμα Ph.1.100, χιτών metáf. ref. a la piel del hombre, Porph.Abst.2.46
membranáceo ὑμήν Arist.Fr.335.