δασπλής, -ῆτος
• Morfología: [ac. δάσπλητα Hsch.]
terrible, espantoso de seres míticos
ΧάρυβδιςSimon.17.1,
ΕὐμενίδεςEuph.116, cf. Call.Fr.30
•de pers.
γυναῖκεςNonn.D.46.210
•de anim.
δύω δασπλῆτε ... δράκοντεNic.Th.609
•de cosas
ὀδόντεςNonn.D.4.400, cf. 15.32,
πέλεκυςNonn.D.21.63
•de abstr.
διάστασιςAP 5.241 (Paul.Sil.),
μόθοςNonn.D.23.25,
κοιρανίηNonn.D.14.298,
ἀνάγκηNonn.Par.Eu.Io.7.46.