δασπλής, -ῆτος
• Morfología: [ac. δάσπλητα Hsch.]


terrible, espantoso de seres míticos Χάρυβδις Simon.17.1, Εὐμενίδες Euph.116, cf. Call.Fr.30
de pers. γυναῖκες Nonn.D.46.210
de anim. δύω δασπλῆτε ... δράκοντε Nic.Th.609
de cosas ὀδόντες Nonn.D.4.400, cf. 15.32, πέλεκυς Nonn.D.21.63
de abstr. διάστασις AP 5.241 (Paul.Sil.), μόθος Nonn.D.23.25, κοιρανίη Nonn.D.14.298, ἀνάγκη Nonn.Par.Eu.Io.7.46.