δαρμός, -οῦ, ὁ


azote ἥδομαι μεμνημένος τῶν δαρμῶν ἐκείνων ἐξ ὧν ἐπεγένετό μοι σοφία Anon.in Rh.65.16, στύφετε αὐτὰ (sc. τὰ τέκνα) καὶ δαρμοῖς καὶ ποιεῖτε ὑποτακτικὰ Const.App.4.11.4, cf. Heph.Astr.2.30.16, Hsch.s.u. μάστιγας.