δαμασώνιον, -ου, τό
• Alolema(s): δαμασόνιον Pall.in Hp.2.18; †δαμοσόνιος Hsch.; lat. damasinion Dsc.Lat.3.162; damassonius, Gloss.3.559; damosonius, Gloss.3.589


I bot.

1 alisma, llantén de agua, Alisma plantago-aquatica L., otro n. de ἄλισμα, empleada en distintas recetas, esp. contra las afecciones de riñón, Dsc.3.152, Gal.11.861, Dsc.Eup.1.138, 2.42, Plin.HN 25.124, 26.25, Philagr. en Aët.11.13 (p.573), Hsch., Dsc.Lat.l.c., Aët.1.87, 3.149, 11.5, Alex.Trall.2.529.32, Paul.Aeg.7.3 (p.206), 7.11.59.

2 orzaga, salado, Atriplex halimus L., otro n. de ἅλιμος Ps.Dsc.1.91, Ps.Apul.Herb.29.27 (aunque, como sinón. de βρεττανική puede ref. tb. a la coclearia).

3 un tipo de heléboro procedente de Creta, Gal.14.66.

4 mastuerzo, Lepidium sativum L., Gloss.ll.cc.

5 prob. un tipo de hiedra, como sinón. de χαμαίκισσος An.Athen.2.388.16.

II una cocción diurética hecha con alisma, Pall.in Hp.l.c.