δακτυλοδεικτέω


I señalar con el dedo para avergonzar ἀλλ' ὅτι δακτυλοδεικτεῖτ' ἐπὶ τῷ πονηρότατον τῶν ὄντων ἁπάντων δεικνῦναι; D.25.68, ἐδακτυλοδείκτουν γε αὐτοὺς ἀλλήλοις D.C.61.17.4, τὴν ἐν τοῖς ἱματίοις γραφήν Ast.Am.Hom.1.3.2, αὐτὸν ... ἐπὶ τοῖς αἰσχίστοις Chrys.M.47.526, cf. Sm.Pr.6.13, Hsch.ε 389, en v. pas., D.S.13.103, Ph.22.539, D.H.Rh.7.4, Poll.2.155, Clem.Al.Paed.3.11.73, Ast.Am.Hom.3.10.3.

II fig.

1 apuntar a, indicar, significar en la exégesis bíblica tipológica Σημ καὶ Ἰαφετ δακτυλοδεικτοῦσι τοὺς περὶ τὸν Ἰωσήφ Nil.M.79.120C, cf. Ps.Caes.128.33.

2 abs. llamar la atención, poner énfasis δακτυλοδεικτῶν ... λέγει Cyr.H.Catech.18.18.