I 1capaz de comprender abs. ψυχῆς ... δύναμις Pl.Def.414c, del alma, unido a κινητικόν Arist.de An.404^b28, ἡ τῆς γνωριστικῆς γραμμῆς τομή tít. de una obra atribuida a Arquitas, Iambl.Comm.Math.2
•c. gen. τέχνη γ. τοῦ εἴδους Arist.Ph.194^b4, c. περί y gen. ἡ διαλεκτικὴ πειραστικὴ περὶ ὧν ἡ φιλοσοφία γ. Arist.Metaph.1004^b26
•capaz de conocer, conocedor, entendido de pers. abs., Plu.2.79c
•c. gen. ὁ μαντικὸς καὶ γ. τοῦ μέλλοντος Max.Tyr.1.5
•de abstr. cognoscitivo εἴ τι καὶ ἐστι γνωριστικὸν τῆς ἀληθείας Arr.Epict.2.20.21, ἵνα τὰς ἀναπλαστικάς ... ἐξορίσωμεν ... ἐπινοίας, αἳ παρασκιάζουσι τὰς γνωριστικὰς ἰδιότητας τοῦ ὄντος Porph.Sent.38.

2 neutr. subst. τὸ γ. facultad de distinguir αἰνίττεται ... διὰ δὲ τοῦ καλῶν καὶ πονηρῶν γνωριστικοῦ φρόνησιν τὴν μέσην Ph.l.37, cf. Iust.Phil.2Apol.14.2, Iambl.Comm.Math.8.

II 1que da a conocer, indicativo, revelador ὄνομα γ. τοῦ τῆς σῆς θεότητος μύρου Gr.Nyss.Hom.in Cant.37.4.

2 característico, distintivo γνωριστικάς τινας ἰδιότητας ἐπιθεωρουμένας ... δέχοιτό τις εἶναι τὸ γεννητὸν καὶ τὸ ἀγέννητον Basil.Eunom.M.29.637B.

III adv. -ῶς con capacidad cognoscitiva ζῆν Porph.Gaur.16.3.