γεωμετρέω


1 medir τὰ ἐπίπεδα γεωμετροῦσα Pl.Tht.173e, τὸν ἀέρα Ar.Au.995, cf. X.Smp.6.8, Luc.Icar.21, Ner.4, esp. ref. a tierras cultivables τὴν ἐν Ταπεπτιὰ γῆν PCair.Zen.188.2 (III a.C.), τὴν τῶν πρεζβύτων (sic) γῆν PLugd.Bat.20.38.2 (III a.C.), τὴν σησαμῖτιν καὶ τὴν ξυλῖτιν PSI 502.28 (III a.C.), πάντας τοὺς ... κλήρους SB 5942.2 (III a.C.), en v. pas. τὰ ἄβροχα καὶ τὰ ἄσπορα POxy.1842.5 (VI d.C.)
•abs. medir la tierra, actuar de agrimensor, BGU 12.27 (II d.C.).

2 practicar o conocer la geometría ἢ δεδίδαχέν τις τοῦτον γεωμετρεῖν Pl.Men.85e, cf. Tht.162e, εἴκαζεν Ἀρχίδαμον Εὐξένῳ γεωμετρεῖν οὐκ ἐπισταμένῳ Arist.Rh.1406b30, οἱ γεωμετροῦντες Plu.2.52d, ἀπεφήνατ' ἀεὶ γ. τὸν θεόν Plu.2.718c
•en v. pas. τὰ γεωμετρούμενα descripciones geométricas Archim.Quadr.proem., Hero Def.136.51, Geom.2, 3.