γεράνδρῡον, -ου, τό
• Prosodia: [-ῠ- AP 9.233 (Eryc.)]
tronco de arbol viejo y seco, tocón
οὔτε γ. μετατεθὲν μοσχεύεταιCom.Adesp.182, cf. Thphr.HP 2.7.2, A.R.1.1118, Dsc.4.186, Ph.2.437, AP l.c., Iul.Ep.98.400d, Hsch.
•frec. en metáf. ref. a ancianos
γέροντα ... καθάπερ γεράνδρυαPlu.2.796b,
μετ' ὀλίγον ἔσῃ γ.Aristaenet.2.1.41, en el prov.
γ. μεταφυτεύεινpara lo que ya no está en su momento, Zen.3.1, Diogenian.3.77.