γεράνδρῡον, -ου, τό
• Prosodia: [-ῠ- AP 9.233 (Eryc.)]


tronco de arbol viejo y seco, tocón οὔτε γ. μετατεθὲν μοσχεύεται Com.Adesp.182, cf. Thphr.HP 2.7.2, A.R.1.1118, Dsc.4.186, Ph.2.437, AP l.c., Iul.Ep.98.400d, Hsch.
frec. en metáf. ref. a ancianos γέροντα ... καθάπερ γεράνδρυα Plu.2.796b, μετ' ὀλίγον ἔσῃ γ. Aristaenet.2.1.41, en el prov. γ. μεταφυτεύειν para lo que ya no está en su momento, Zen.3.1, Diogenian.3.77.