I intr.

1 nacer ᾧ τε Κρονίων ὄλβον ἐπικλώσῃ γαμέοντι τε γεινομένῳ τε Od.4.208, ἐπιπλομένων ἐνιαυτῶν γεινόμεθα Hes.Sc.88, τῇσι δ' ἅμ' ἢ ἐλάται ἠὲ δρύες ... γεινομένῃσιν ἔφυσαν al tiempo que ellas (las Ninfas) vinieron al mundo nacieron los abetos y encinas, h.Ven.265, ἄνδρεσι τοὶς γεινο[μένοισιν Alc.39a.8
•c. gen. descender de ὅντινα ... γεινόμενον ... διοτρεφέων βασιλήων Hes.Th.82.

2 c. pred. convertirse χρύσεά τοι τότε πάντα θεμείλια γείνετο Call.Del.260, cf. γίγνομαι.

II tr. originar, fig. traer a la vida de Zeus οὐκ ἐλεαίρεις ἄνδρας, ἐπὴν δὴ γείνεαι αὐτός Od.20.202.