γεγωνός, -όν


1 de pers. y anim. de voz sonora γ. ἀνήρ cantor, AP 7.428.15 (Mel.), (τέττιγες) πιόντες ἀείδειν κύκνων εἰσὶ γεγωνότεροι AP 9.92 (Antip.Thess.), γ. ἀναβοήσας ἐπήγειρας de un gallo, Luc.Gall.1.

2 de sonidos chillón, penetrante, elevado ἔπη A.Th.443, βοή Antiph.194.2, φωνή D.H.8.56, Ph.1.348, Corn.ND 16, Philostr.VA 5.9, λόγος Ph.1.95, D.H.5.24, Hld.10.32.3, λόγῳ γεγωνῷ con palabras sonoras, pronunciadas en alta voz Plot.5.1.6, μέλος Ael.VH 2.44
neutr. compar. como adv. γεγωνότερον δ' ἐφθέγγετο Ath.622e, γεγωνότερον ἐκβοήσας I.AI 4.40, cf. Porph.Chr.23
neutr. subst. τὸ γ. sonoridad, vibración διὰ τὸ ταραχῶδες καὶ γ. τῆς ὀγκήσεως Corn.ND 21, cf. γέγωνα.