γαῖσος, -ου, ὁ
• Alolema(s): γεσός Crit.Hist.Fr.Hist.6; γαισός Hsch.γ 64; γαισσός Hdn.Epim.12
lat. gaesum, cierta arma arrojadiza gala, jabalina
πολέμιον γαῖσον δωρεῖταιPlb.6.39.3,
ταῖς δὲ χερσὶν ... τοὺς γαίσους φέροντεςPlb.18.18.4, cf. Ph.Mech.99.16, PTeb.230 (II a.C.), LXX Io.8.18, Iu.9.7, D.S.13.57, Caes.Gal.3.4.1, Verg.Aen.8.662, Crit.Hist.l.c., Orac.Sib.3.650, Hdn.l.c., Paus.Gr.γ 1, Hsch., Sud.
• Etimología: Prést. de origen celta, a través del lat. gaesum, cf. gal. Gaesatōrix, Gaesōrix, irl. gae, bretón gew, cf. χαῖος.