γαῖσος, -ου, ὁ
• Alolema(s): γεσός Crit.Hist.Fr.Hist.6; γαισός Hsch.γ 64; γαισσός Hdn.Epim.12


lat. gaesum, cierta arma arrojadiza gala, jabalina πολέμιον γαῖσον δωρεῖται Plb.6.39.3, ταῖς δὲ χερσὶν ... τοὺς γαίσους φέροντες Plb.18.18.4, cf. Ph.Mech.99.16, PTeb.230 (II a.C.), LXX Io.8.18, Iu.9.7, D.S.13.57, Caes.Gal.3.4.1, Verg.Aen.8.662, Crit.Hist.l.c., Orac.Sib.3.650, Hdn.l.c., Paus.Gr.γ 1, Hsch., Sud.
• Etimología: Prést. de origen celta, a través del lat. gaesum, cf. gal. Gaesatōrix, Gaesōrix, irl. gae, bretón gew, cf. χαῖος.