< βη-
βηβήν· >
βῆ
onomat. del balido
be
ὁ δ' ἠλίθιος ὥσπερ πρόβατον βῆ βῆ λέγων βαδίζει
Cratin.45,
κελεύει βῆ λέγειν
Ar.
Fr
.648, cf. Hsch.
β
554, Eust.1721.26.