βᾰρύστονος, -ον
I
ὑποκριταίD.18.262,
τοῖς βαρυστόνοις ὑποκριταῖς ... ὑπετραγῴδησενPhilostr.VS 507, cf. Plu.2.1086e.
2 de cosas o situaciones que provoca un grave lamento
κήδεαOrác. en Paus.10.9.11,
λείπει μὲν οὐδ' ἃ πρόσθεν ᾔδεμεν τὸ μὴ οὐ βαρύστον' εἶναιS.OT 1233
•de profundo bramido
λίθοςAP 9.246 (Marc.Arg.).
3 de pers. desdichado Hsch.
II adv. -ως gravemente doloroso
μὴ β. φέρεινA.Eu.794.