βήξ, -χός, ἡ
• Morfología: [ὁ Th.2.49; sg. ac. βῆκα PMag.7.203]


tos ἰσχυρός Th.l.c., ξηρή Hp.Epid.1.1, ὀξείη Hp.Int.8, σκληρή Hp.Morb.2.60, cf. Phryn.Com.64, σπασμώδης I.BI 1.662, ἐνδελεχής Plu.2.461b
•como ejemplo de sonido no significativo, Arist.de An.420b33, cf. Thphr.HP 3.18.3, πρός βῆκα contra la tos, PMag.l.c.
• Etimología: Origen onomat.