βρῑμόομαι
1 indignarse, enfadarse
†κατὰ μὲν βριμούμενοι†Corinn.22(b), c. dat.
ἐβριμοῦτό τε τῷ ΚύρῳX.Cyr.4.5.9, cf. Ph.1.681, Hsch.
2 amenazar, asustar Ael.Dion.β 18, Paus.Gr.β 21.
†κατὰ μὲν βριμούμενοι†Corinn.22(b), c. dat.
ἐβριμοῦτό τε τῷ ΚύρῳX.Cyr.4.5.9, cf. Ph.1.681, Hsch.