βρᾰδύνω
• Morfología: [plusperf. ἐβεβραδύκειν Luc.Symp.20]
I intr.
1 c. suj. de pers. tardar, retrasarse
εἰ βραδύνοιμεν βοῇA.Supp.730,
μὴ βράδυνεS.Ph.1400, Ar.Ec.500, cf. 1140, E.Heracl.733, Fr.800, Ar.V.230,
σπεύδων ... βραδύνωPl.R.528d, cf. LXX Ge.43.10, Aristaenet.1.10.104, Vett.Val.239.11
•c. rég. tardar en, retrasarse en c. gen.
βραδύνειν τῆς ἐπαγγελίαςtardar en cumplir la promesa 2Ep.Petr.3.9, c. πρός y ac.
πρὸς τὸν θάνατονHdn.3.15.2,
ἡλίῳ πρὸς τὴν δύσιν βραδύνοντιAst.Am.Hom.14.10.3, c. ἐν y dat.
ἐν τῇ στρατείᾳApp.BC 2.47, c. inf.
διῶξαι βραδυνάντωνPolyaen.1.48.4, c. part. pred.
πόσον ἐβράδυνας ἐρῶν χρόνον;¿cuánto tiempo tardaste en enamorarte? X.Eph.1.9.4.
2 c. otros suj. prolongarse, alargarse
ἡ σιτοδείαApp.BC 1.69,
ὁ πόλεμοςApp.BC 2.47,
τῶν τοιῶνδε οὐ βραδύνει θάνατοςla muerte de éstos viene rápidamente Aret.SD 2.4.8,
βραδύνει σοι τοῦτο;¿se te hace largo esto? e.d. ¿eres negligente en esto? Philostr.Im.1.6.1
•en v. med. mismo sent.
τἀπὸ σοῦ βραδύνεταιS.OC 1628,
ἡ δ' ὁδὸς βραδύνεταιS.El.1501.
II tr. retrasar
τὴν σωτηρίανLXX Is.46.13
•en v. med. mismo sent.
χεῖρα δ' οὐ βραδύνεται παρ' ἀσπίδος γυμνωθὲν ἁρπάσαι δορίA.Th.623.