βρίκελος, -ου, ὁ


n. de una máscara trágica αἶρε δεῦρο τοὺς βρικέλους Cratin.218, cf. Paus.Gr.β 20
• βρίκελοι· οἱ μὲν τοὺς ἱστόποδας, ἀπὸ τοῦ βάρους καὶ τοῦ ξύλου· οἱ δὲ βαρβάρους Hsch.