βράσσω
• Alolema(s): át. -ττω
• Morfología: [aor. ἔβρασε Nic.Al.25, part. βράσασα Hp.Ep.23, pas. subj. βρασθῇ Aret.SA 1.5.7; perf. pas. βέβρασται AP 7.288 (Antip.Thess.), part. βεβρασμένων Hsch.]
I intr.
1 de líquidos hervir, ebullir, borbotar
μυχοῖσιν ἰσχίων βράσασα σὰρξ ... ἐκ δὲ πλήθους ἐκχέουσα(en el proceso fisiológico de la licuefacción de la carne por causa del calor innato), Hp.Ep.23,
οἶνοςGp.7.15.20, cf. Hsch.
•frec. en v. med.-pas. mismo sent.
ἁλὸς κορθύεται ὕδωρ βρασσόμενονA.R.2.323, cf. Opp.H.2.637, 3.476,
(ἡ κοίλη φλέψ)Gal.5.563,
τὰ ἔνδον τοῦ θώρηκοςAret.l.c.
2 fig. de anim. removerse con agitación, rebullir
ὑπὸ οὔθατα μόσχος βράσσειNic.Al.358
•en v. med.-pas. sacudirse
γέλωτι σφοδρῷ ... βρασσόμενονsacudido por las carcajadas D.Chr.32.29,
γῆς βρασσομένηςGr.Naz.M.35.741C, cf. Luc.Eun.12, Hsch.
II tr.
1 expulsar, lanzar violentamente
ἔβρασεν ... νηδὺς πνεύματαNic.Al.25, cf. 137,
σκολόπενδραν ... πόντος ... ἔβρασ' ἐπὶ σκοπέλουςAP 6.222 (Theodorid.),
(θάλασσα) τὸν πρέσβυν ... ἔβρασε δ' ἐς κροκάλην πρώιον ἠιόνοςAP 7.294 (Tull.Laur.), en v. pas.
εὖτε ... ἐν δίνῃσι ... θαλάσσης βράσσηται πάμφυρτος ἀφυσγετόςOpp.H.1.779, cf. AP l.c.
2 aventar el grano, Ar.Fr.282, Pl.Sph.226b,
πολὺν ἔβρασεν ἄντλονAP 6.258 (Adaeus).
3
βράττειν· πληθύνειν, βαρύνεινHsch.
• Etimología: Seguramente de origen onomat. o imitativo. Se ha rel. let. murdêt, lituan. murdýnas ‘hervir a borbotones’.