βράσσω
• Alolema(s): át. -ττω
• Morfología: [aor. ἔβρασε Nic.Al.25, part. βράσασα Hp.Ep.23, pas. subj. βρασθῇ Aret.SA 1.5.7; perf. pas. βέβρασται AP 7.288 (Antip.Thess.), part. βεβρασμένων Hsch.]


I intr.

1 de líquidos hervir, ebullir, borbotar μυχοῖσιν ἰσχίων βράσασα σὰρξ ... ἐκ δὲ πλήθους ἐκχέουσα (en el proceso fisiológico de la licuefacción de la carne por causa del calor innato), Hp.Ep.23, οἶνος Gp.7.15.20, cf. Hsch.
frec. en v. med.-pas. mismo sent. ἁλὸς κορθύεται ὕδωρ βρασσόμενον A.R.2.323, cf. Opp.H.2.637, 3.476, (ἡ κοίλη φλέψ) Gal.5.563, τὰ ἔνδον τοῦ θώρηκος Aret.l.c.

2 fig. de anim. removerse con agitación, rebullir ὑπὸ οὔθατα μόσχος βράσσει Nic.Al.358
en v. med.-pas. sacudirse γέλωτι σφοδρῷ ... βρασσόμενον sacudido por las carcajadas D.Chr.32.29, γῆς βρασσομένης Gr.Naz.M.35.741C, cf. Luc.Eun.12, Hsch.

II tr.

1 expulsar, lanzar violentamente ἔβρασεν ... νηδὺς πνεύματα Nic.Al.25, cf. 137, σκολόπενδραν ... πόντος ... ἔβρασ' ἐπὶ σκοπέλους AP 6.222 (Theodorid.), (θάλασσα) τὸν πρέσβυν ... ἔβρασε δ' ἐς κροκάλην πρώιον ἠιόνος AP 7.294 (Tull.Laur.), en v. pas. εὖτε ... ἐν δίνῃσι ... θαλάσσης βράσσηται πάμφυρτος ἀφυσγετός Opp.H.1.779, cf. AP l.c.

2 aventar el grano, Ar.Fr.282, Pl.Sph.226b, πολὺν ἔβρασεν ἄντλον AP 6.258 (Adaeus).

3 βράττειν· πληθύνειν, βαρύνειν Hsch.
• Etimología: Seguramente de origen onomat. o imitativo. Se ha rel. let. murdêt, lituan. murdýnas ‘hervir a borbotones’.