βούκρᾱνος, -ον


1 que tiene cabeza de toro ἀνδροφυῆ βούκρανα criaturas humanas con cabeza de toro Emp.B 61.3, (Ἀχελῷος) ἀνδρείῳ τύπῳ βούκρανος S.Tr.13 (pero cf. βούπρῳρος), cf. Call.Fr.646 (cj.), Plu.2.358d.

2 astr., subst. τὸ β. cabeza de toro οἱ ... ἐπὶ τοῦ βουκράνου τοῦ Ταύρου κείμενοι ἀστέρες Gem.3.3
tb. n. de la constelación Tauro Meth.Symp.8.14.