βούκρᾱνος, -ον
1 que tiene cabeza de toro
ἀνδροφυῆ βούκραναcriaturas humanas con cabeza de toro Emp.B 61.3,
(Ἀχελῷος) ἀνδρείῳ τύπῳ βούκρανοςS.Tr.13 (pero cf. βούπρῳρος), cf. Call.Fr.646 (cj.), Plu.2.358d.
2 astr., subst. τὸ β. cabeza de toro
οἱ ... ἐπὶ τοῦ βουκράνου τοῦ Ταύρου κείμενοι ἀστέρεςGem.3.3
•tb. n. de la constelación Tauro Meth.Symp.8.14.