< Βουθόη
†βούθοροι >
βουθοίνας
,
-α, ὁ
glotón insaciable
o
comedor de vacas
epít. de Heracles
AP
16.123, Gr.Naz.M.35.604A, 640A,
Tz.Comm
.Ar.4.734.9, 15, Eust.962.7, Sud.
β
417, cf. sent. dud.
βουθοίνης· †βούχειλος
Hsch.