< βοτρυοστέφᾰνος
βοτρυοφορέω >
βοτρυοῦχος
,
-ου, ὁ
pedúnculo de un racimo
τοῦτο δ' ἡμεῖς βοτρυοῦχον καλοῦμεν, ὅθεν ἐξήρτηνται αἱ ῥᾶγες
Gal.6.577.