< Βόρβορος
βορβορουρύκη· >
βορβοροτάραξις
,
ὁ
• Prosodia:
[-ᾰ-]
revolvedor de fango
aplicado a un individuo como insulto
ὦ βορβοροτάραξι
Ar.
Eq
.309, cf. Suet.
Blasph
.6, Lib.
Or
.42.13.