βλᾰκικός, -ή, -όν
I
(φαινόμενα) δειλὰ καὶ βλακικάPl.Plt.307c,
πάνυ ἂν ἡμῶν εἴη βλακικόνX.Oec.8.17
•c. ac. de rel.
β. τὸ ἦθοςArist.HA 618b5, cf. M.Ant.4.28
•de pers. dicho de eunucos flojo, blando Phryn.238.
2 licencioso
ὅπου δὲ ἀνεῖνται (τὰ τοιαῦτα), βλακικώτεραPl.Lg.637b, cf. Clem.Al.Paed.2.9.77.
3 estúpido, tonto
πάθοςPl.R.432d, cf. Hsch., sobre su etim. rel. con el pez βλάξ o c. βλακείας Paus.Gr.β 10.
II adv. -ῶς poco diligentemente
ὡς β. διακονεῖς¡cómo remoloneas al servir! Ar.Au.1323, cf. Poll.3.123.