βιόδωρος, -ον


que da vida poét. βιόδωρον ἀμαχανίας ἄκος Pi.Fr.52d.26, Ἰνάχου Ἀργείου ποταμοῦ παισὶν βιοδώροις A.Fr.168.17, αἶα S.Ph.1162, en prosa tard. γῆ Artem.2.39.