βιοπλᾰνής, -ές
• Morfología: [plu. nom. βιοπλανές Call.Fr.489, acentuado βιόπλανες A.D.Pron.93.8; dat. βιοπλανέεσσιν Nonn.Par.Eu.Io.13.29]
de vida vagabunda de pers., Call.l.c.,
πτωχοῖσι βιοπλανέεσσινNonn.Par.Eu.Io.13.29
•de abstr. propio de una vida descarriada
ἦθοςNonn.Par.Eu.Io.15.19,
ἄχθος ἀνάγκηςNonn.Par.Eu.Io.20.23.