βιοπλᾰνής, -ές
• Morfología: [plu. nom. βιοπλανές Call.Fr.489, acentuado βιόπλανες A.D.Pron.93.8; dat. βιοπλανέεσσιν Nonn.Par.Eu.Io.13.29]


de vida vagabunda de pers., Call.l.c., πτωχοῖσι βιοπλανέεσσιν Nonn.Par.Eu.Io.13.29
de abstr. propio de una vida descarriada ἦθος Nonn.Par.Eu.Io.15.19, ἄχθος ἀνάγκης Nonn.Par.Eu.Io.20.23.