βερενίκιον, -ου, τό


1 cierta clase de nitro τὸ νίτρον ... ὀνομαζόμενον β. Gal.12.903, cf. 13.568, cf. βερενικάριος.

2 bot. cierta planta Hsch.
• Etimología: Deriv. del n. de la reina Berenice.