< βαυκάλη
βαυκάλησις >
βαυκάλημα
,
-ματος, τό
arrullo
ἐτιθηνήθην γὰρ ἐκ νέου ἔτι πάλαι Σωκρατικοῖς ὡς ἄν τις εἴποι βαυκαλήμασιν
Socr.
Ep
.25.2.