αὖτε


adv.

1 c. verb. de nuevo, otra vez ὅτ' ἂν αὖτε νεώμεθα πατρίδα γαῖαν Il.7.335, αὖτ' ἀγορῇ νικᾷς Il.2.370, φοιτῇς δ' αὖθ' οὕτως ὅκκα γλυκὺς ὕπνος ἔχῃ με Theoc.11.22
frec. c. δή: εἴ ποτε δὴ αὖτε χρειὼ ἐμεῖο γένηται ... λοιγὸν ἀμῦναι Il.1.340, πῇ δηὖτ' ἄνολβος ἀθροΐζεται στρατός; Archil.152, Ἔρως με δηὖτε ... ἰαίνει Alcm.59a, ὄττι δηὖτε πέπονθα κὤττι δηὖτε κάλημμι Sapph.1.15, Μητροτίμῳ δηὖτέ με χρὴ ... δικάζασθαι Hippon.193, κεἴτε νιν αὖτε γυναικὸς ἔχει πόθος εἴτε καὶ ἀνδρός Theoc.2.150.

2 marcando términos op. al primero en enumeraciones o secuencias narrativas además, también ἕκτον δ' αὖτ' Ὀδυσσῆα Il.2.407, δεύτερον αὖτε Ζῆνα Hes.Th.47, δεύτερον αὖτε γένος Hes.Op.127, ἄλλοτε δ' αὖτε Hes.Op.245
oponiendo una persona a otra a su vez, por su parte ὁ αὖτε δῶκ' Ἀτρέϊ Il.2.105, ἔνθ' αὐτ' Εὐρυδάμαντα βάλε Od.22.283, τὸν δ' αὖτε προσέειπε Il.1.206, τὸν δ' αὖτ' Ἰδομενεὺς ... ἀντίον ηὔδα Il.4.265.

3 por otra parte, pero en op. a μέν: νῦν μὲν ... ὕστερον αὖτε μαχήσοντ' Il.7.29-30, τὸ μὲν οὔ ποτε ... νῦν αὖτε Il.1.337
reforzando a δέ: ὑμῖν μὲν ... ἐμὲ δ' αὖτ' οἰκτείρατε κοῦραι h.Cer.137, ἡ μὲν πέπλοισι Περσικοῖς ἡσκημένη, ἡ δ' αὖτε Δωρικοῖσιν A.Pers.183, εἰ μὲν γὰρ εὖ πράξαιμεν ... εἰ δ' αὖτε ... συμφορὰ τύχοι A.Th.5, τὰ μέν τις ἂν λέξειεν ... τὰ δ' αὖτε κἀπίμομφα A.A.553
alternando con δέ: πρῶτον ἐπὶ πτελέην, τὸ δὲ δεύτερον ἧκας ἐπὶ δρῦν, τὸ τρίτον αὖτ' ἐπὶ θῆρα Call.Dian.121.
• Etimología: Prob. comp. de αὖ y τε q.u.