αὐτόμολος, -ον
I
πείσαντα ... πολείτας (sic) αὐτομόλους στρατεύσασθαιhabiendo convencido a los ciudadanos de emprender una campaña voluntariamente, LW 107.14 (Teos I a./d.C.),
ἥλικες ... κλητοί τ' αὐτόμολοί τεOpp.H.3.360,
ταῦροςAP 5.22 (Rufin.),
μηδενὸς καλοῦντος, αὐ. φέρωνEus.Marcell.2.4,
ἴτω ... αὐ. μὲν μηδείς ..., περιμενέτω δὲ κλῆσινCyr.Al.M.68.728A.
2 subst. desertor, tránsfuga
ἀληθέως αὐ.Hdt.3.156,
τοὺς δὲ αὐτομόλους μὴ δέχεσθαιTh.4.118,
ἥκοντες αὐτόμολοι παρὰ μεγάλου βασιλέωςX.An.1.7.2,
γυνὴ ἐπῆλθε αὐ.Hdt.9.76,
μετὰ τῶν αὐτομόλων ἀναγεγράφθαιser inscrito entre los desertores Isoc.18.49, cf. Aen.Tact.22.14, 40.5, Polyaen.1.48.5, 7.13, 7.25, Men.Asp.43, Plb.1.67.7, 4.57.8, Philost.HE 2.5
•
οἱ ΑὐτόμολοιLos Desertores tít. de una obra de Ferécrates, Pherecr.22-36.
II adv. -ως traidoramente s. cont., S.Fr.691.