αἱμύλιος, -ον


1 encantador, seductor de las palabras μαλακοῖσι καὶ αἱμυλίοισι λόγοισι Od.1.56, αἱμυλίοισι λόγοισι A.R.3.1141, μύθοισι ... αἱμυλίοισι A.R.1.792
subst. αἱμυλίοισιν A.R.3.51, τὸ τε ἐπὶ τῇ γλώσσῃ καὶ τοῖς χείλεσιν αἱ. Eun.VS 465.

2 astuto, hábil, lisonjero αἱμυλίοισι λόγοισιν h.Merc.317, ἐξαπατήσας αἱ. λόγοισιν Hes.Th.890, ψεύδεά θ' αἱμυλίους τε λόγους Hes.Op.78, cf. Thgn.704.