αἰχμᾰλωτίς, -ίδος
1 prisionera, cautiva
χεῖρεςS.Ai.71,
γυνήE.Andr.962, Hec.1094, 1016, 1120,
ΘηβαῖαιE.Ph.185,
κόραιE.Ph.564,
τῶν αἰχμαλωτίδων νεῶνD.C.51.19.2.
2 subst. la prisionera, la cautiva
τὸν ἐκ τῆς αἰχμαλωτίδοςal de la cautiva (hijo), S.Ai.1228, cf. E.Hec.615, Tr.28, Plb.10.18.7,
τὰς θυγατέρας μου ὡς αἰχμαλωτίδαςLXX Ge.31.26.