αἰνιγμᾰτώδης, -ες


I 1oscuro, enigmático gener. de palabras, dichos, conceptos τοὖπος A.Supp.464, λόγοι Plb.15.25.34, χρησμός D.S.32.10.2, neutr. adv. αἰνιγματωδέστερον ..., ὡς μάντις, λέγει Pl.Chrm.164e, cf. Luc.Pseudol.27, Ael.VH 14.15
esp. de las sentencias de Heráclito y sus seguidores ῥηματίσκια αἰνιγματώδη Pl.Tht.180a, ὅλον τε τὸ περὶ φύσεως αἰνιγματῶδες ἀλληγορεῖ todo lo relativo a la Naturaleza lo alegoriza mediante términos enigmáticos Heraclit.All.24
de pers., Max.Tyr.38.4
subst. τὰ αἰ. enigmas Arist.Rh.1394b35.

2 alegórico, metafórico πόησις [αἰνιγμ]ατώδης Orph.Comm.3.4, νόμος ὁ διὰ Μωυσέως, τῆς μελλούσης χάριτος συμβολικὴ καὶ αἰ. ἐπιτομή Hippol.in S.Pasch.9.35.

II adv.

1 -ῶς enigmática, oscuramente Anaximen.Rh.1441b22.

2 alegóricamente λέγειν [.. αἰν]ιγματωδῶ[ς Orph.Comm.3.5.