αἰθέριος, -α, -ον
• Morfología: [-ος, -ον E.Fr.839.10, Arist.Mu.392a31; eol. gen. -ίω IG 12(2).484.9 (Mitilene III d.C.)]
I
κόνιςA.Th.81,
κίνυγμαA.Pr.158,
νεφέλαS.OC 1082, cf.
nubis, nimbus, auraLucr.4.182, Verg.Aen.8.608, Ou.AA 2.59, Lucr.3.405, Verg.G.2.292,
αἰ. οἰωνόςA.R.2.1254,
ζῷαS.E.M.9.87,
δεσμοίNonn.D.47.449,
μύκημαNonn.D.38.38,
ἅρμαdel carro del Sol (cf. I 2), Nonn.D.38.413
•
αἰ. γῆla luna Pythag.B 37,
ταύτην (σεληνιακὴν σφαῖραν) γὰρ αἰθερίαν γῆν καλεῖσθαι παρ' ΑἰγυπτίοιςPorph.in Tim.16
•como pred.
αἰθερία δ' ἀνέπταvoló hacia lo alto E.Med.440, cf. Pi.Fr.52na.18,
πάλλε πόδ' αἰθέριονref. una danza etérea, e.d., ligera, E.Tr.325.
2 en sent. divino que vive en el cielo, celestial
προσέχετε τὸν νοῦν τοῖς ἀθανάτοις ἡμῖν, τοῖς αἰὲν ἐοῦσιν, τοῖς αἰθερίοιςprestadnos atención a los inmortales, los eternos, los celestiales Ar.Au.689,
μετὰ δὲ τὴν αἰθέριον καὶ θείαν φύσινArist.Mu.392a31, de Zeus, Arist.Mu.401a17, IG l.c., Hell.10.20 nota 6 (Mileto), Musae.8, cf. Ou.Ib.474,
πύλας ... Οὐλύμποιο αἰθερίαςA.R.3.160, cf. Verg.Aen.6.579
•de Bizante
αἰθέριον βλάστημαNonn.D.3.366,
ψυχὴν αἰθερείαις αἰῶσι θέτοIChr.M.5.7 (III d.C.)
•etéreo, divino
γονήE.Fr.839.10,
aetheriusque PlatonManil.1.774
•subst.
οἱ αἰθέριοιHierocl.in CA 27, cf. supra Ou.Ib.474.
3 en sent. fil. relativo al elemento éter, etéreo
εἴσῃ δ' αἰθερίαν τε φύσιν τά τ' ἐν αἰθέρι πάντα σήματαParm.B 10.1,
φλογὸς αἰθέριον πῦρParm.B 8.56, cf. B 1.13,
aetherius ignisOu.Fast.1.473,
αἰθέριον μένοςEmp.B 115.9,
δῖνοςAr.Nu.380,
εἴτε γαρ πύρινά ἐστι τὰ ἄστρα, εἴτε αἰθέριαGem.17.15.
II adv. -ως en el éter
op. ἀερίωςIambl.Myst.1.9
•purísimamente, EM α 475.