ἀσκηθής, -ές
• Morfología: [nom. plu. ἀσκηθέες Od.14.255]
I
ἂψ εἰς ἡμέας ἔλθοι ἀ.Il.10.212, cf. 16.247, Od.9.79, 11.535,
ἀσκηθέες καὶ ἄνουσοι ἥμεθαOd.14.255, cf. Man.6.547,
ἀσκηθῆ πέμποι ΚύπριςSol.7.4, cf. Epich.50.10, Call.Fr.75.69, A.R.2.176, Opp.H.5.623, Orph.A.674, AP 7.498 (Antip.),
κῆρυξNonn.D.21.300,
ἀ. ἐν νευσὶ καὶ ἀστυφέλικτος ἐπ' αἴῃIMEG 10.3 (II/I a.C.)
•por enálage
νόστος ἀ.regreso a salvo A.R.2.690.
2 curado, sano
ἁμέρας δὲ γενομένας ἀσ]κηθὴς ἐξῆλθεIG 42.122.109 (Epidauro III a.C.),
ἀ. ἐθέλεις πάλιν ἔμμεναι;Nonn.Par.Eu.Io.5.7, cf. Synes.Hymn.3.35.
3 puro, sin mácula
κελέβειονAntim.23,
μέλιAntim.20,
ὁ ἱεροθύταςIG 5(2).3.5 (Tegea IV a.C.),
πέπλοιMan.6.435.
II que no puede experimentar daño, impasible
θεόςTimo SHell.834.
• Etimología: Quizá de *σκῆθος c. ἀ- priv. y rel. gót. skaþis, irl. scathaim.