ἀσκηθής, -ές
• Morfología: [nom. plu. ἀσκηθέες Od.14.255]


I 1sano y salvo, incólume ἂψ εἰς ἡμέας ἔλθοι ἀ. Il.10.212, cf. 16.247, Od.9.79, 11.535, ἀσκηθέες καὶ ἄνουσοι ἥμεθα Od.14.255, cf. Man.6.547, ἀσκηθῆ πέμποι Κύπρις Sol.7.4, cf. Epich.50.10, Call.Fr.75.69, A.R.2.176, Opp.H.5.623, Orph.A.674, AP 7.498 (Antip.), κῆρυξ Nonn.D.21.300, ἀ. ἐν νευσὶ καὶ ἀστυφέλικτος ἐπ' αἴῃ IMEG 10.3 (II/I a.C.)
por enálage νόστος ἀ. regreso a salvo A.R.2.690.

2 curado, sano ἁμέρας δὲ γενομένας ἀσ]κηθὴς ἐξῆλθε IG 42.122.109 (Epidauro III a.C.), ἀ. ἐθέλεις πάλιν ἔμμεναι; Nonn.Par.Eu.Io.5.7, cf. Synes.Hymn.3.35.

3 puro, sin mácula κελέβειον Antim.23, μέλι Antim.20, ὁ ἱεροθύτας IG 5(2).3.5 (Tegea IV a.C.), πέπλοι Man.6.435.

II que no puede experimentar daño, impasible θεός Timo SHell.834.
• Etimología: Quizá de *σκῆθος c. ἀ- priv. y rel. gót. skaþis, irl. scathaim.