Δηῷος, -η, -ον
1 de Deo, e.e. de Deméter, quercus Ou.Met.8.758,
ἄλφιτονOrác. en Porph.Fr.314.34,
χθώνOrác. en Porph.Fr.347.40
•subst.
ἡ Δηῴηref. a Perséfone, Nonn.D.6.3.
2 consagrado a Deméter
Δηῳοῖο ... ΤριόπαοMarc.Sid. en IUrb.Rom.1155.64.