Δηῷος, -η, -ον


1 de Deo, e.e. de Deméter, quercus Ou.Met.8.758, ἄλφιτον Orác. en Porph.Fr.314.34, χθών Orác. en Porph.Fr.347.40
subst. ἡ Δηῴη ref. a Perséfone, Nonn.D.6.3.

2 consagrado a Deméter Δηῳοῖο ... Τριόπαο Marc.Sid. en IUrb.Rom.1155.64.