< βρόντημα
βροντησικέραυνος >
Βρόντης
,
-ου, ὁ
mit.
Brontas
,
Trueno
cíclope, hijo de Urano y Gea, Hes.
Th
.140, Pherecyd.35a, Apollod.1.1.2, Nonn.
D
.14.59, Sch.
Il
.8.39, Sch.A.
Pr
.351aH.