διαβιβρώσκω
• Morfología: [aor. 3a plu. διέβρον Call.SHell.259.31]


devorar, corroer, consumir ἄμφ[ιά] οἱ σισύρην [τ]ε κακοὶ κίβισίν τε διέβρον royeron los malvados sus vestidos, su pelliza y su zurrón Call.l.c., ἡ τῆς θαλάττης ἅλμη διαβιβρώσκουσα τὰς πέτρας Phlp.in de An.438.3, cf. Sch.A.R.1.995, en v. pas. τὸ φύλλον ... διαβεβρωμένον ὑπὸ τῆς ἅλμης Thphr.HP 4.6.10, ὑπὸ ... [τ]ῶν κοράκω[ν διαβεβρ]ωμένην PEnteux.70.8 (III a.C.), δα]κτύλιος ἔχων τὴν σφενδόνην διαβεβρωμένην ID 1417B.2.43 (II a.C.), (φιάλη) διαβεβρωμένη ID 1441A.1.47 (II a.C.), τὸν δὲ μηρὸν (τοῦ σκύφου) τὸν δεξιὸν διαβεβρωμένον ID 1450A.2.52 (II a.C.), ὕλης διαβιβρωσκομένης I.BI 5.471, εἰ μὴ τῷ διαβεβρῶσθαι καὶ κατακεκόφθαι αὐτὰ τεκμαίροιο a no ser que los juzgues por el hecho de estar comidos y cortados (los libros), Luc.Ind.1
frec. en medic. corroer, erosionar τὸ οὖρον οὕτω δριμὺ ... ὡς ... διαβιβρώσκειν τὴν κύστιν Gal.3.384, μέλαινα ... χολή, δακνώδης μὲν οὖσα διαβιβρώσκει τὸ ... δέρμα Gal.7.726, cf. Alex.Aphr.Pr.1.79, Aët.7.34, Alex.Trall.2.205.8, en v. pas. ὀστέον ... διαβεβρωμένον πρὸς τὸν ἐγκέφαλον Hp.Morb.2.24, κατιδὼν τὸ διαβεβρωμένον τοῦ ἀρχοῦ Hp.Fist.3, πρόσθεν ἢ τὴν σύριγγα διαβρωθῆναι antes de que la fístula se haya corroído Hp.Fist.4, cf. Gal.13.655, διὰ δὲ τὸ πάντῃ διαβεβρῶσθαι por estar totalmente corroída (la carne más vieja), Pl.Ti.83a, ἡ κιονὶς διεβρώθη Aret.CA 1.9.3
fig., c. compl. de abstr. τὸ νοερὸν τῆς ἀνθρώπου Clem.Al.Paed.3.2.5, cf. Max.Tyr.35.4, en v. pas. διαβιβρώσκονται ὑπ' αὐτῶν son devorados por ellos (los secretos), Plu.2.508d.