γείτων, -ονος, ὁ
• Morfología: [como adj. sg. neutr. γεῖτον Hdn.Epim.194; plu. γείτω IG 22.1635.146, 149 (IV a.C.)]


I subst.

1 vecino c. gen. γείτονες ... Μενελάου Od.4.16, δειράδος Καρυστίας E.IT 1451, τῆς Ἑλλάδος X.An.3.2.4, ἄστρων Nonn.D.1.291
abs. γείτονες ἄζωστοι ἔκιον Hes.Op.345, πῆμα κακὸς γ. Hes.Op.346, cf. Call.SHell.287.20, Fr.177.12, τινες γείτονές τε καὶ φίλοι LXX 3Ma.3.10, cf. I.AI 18.376
prov. μέγα γείτονι γ. Alcm.123, cf. Pi.N.7.88, εἰ δὲ γεύεται ἀνδρὸς ἀνήρ τι, φαῖμέν κε γείτον' ἔμμεναι Pi.N.7.87
op. σύνοικος Pl.Lg.696b, cf. Arist.Rh.1395b7, γείτονες οἰκτείρουσι Call.Epigr.63.5, cf. Fr.63.4, D.S.13.84, τοὺς γείτονας ἐκεκράγει Numen.26.87, cf. Nonn.D.12.81, ὤθεεν ἄλλος γείτονα γ. Nonn.D.12.307, εἰς τοὺς γείτονας σιτευόμενος Hierocl.Facet.106
ἐκ τῶν γειτόνων de la vecindad, del vecindario Ar.Pl.435, Lys.1.14, ἐκ γειτόνων Pl.R.531a, Str.10.4.12
ἐν γειτόνων en la vecindad ἐν γειτόνων τῆς ἐκθρεψάσης αὐτὸν πατρίδος μετοικῶν Lycurg.21, ἐν γειτόνων οἰκοῦσα Men.Pc.147, cf. D.53.10, Luc.Philops.25, Men.Dysc.25, Asp.122
fig. σκόπει ... εἰ ἐν γειτόνων ἐστὶ τὰ δόγματα καὶ μὴ πάμπολυ διεστηκότα Luc.Icar.8
οἱ Γείτονες tít. de una comedia de Crates, Ath.429a.

2 γίτονας (sic)· τὰ δύο αἰδοῖα Hsch.

II adj. vecino, limítrofe, próximo abs. ἐκύδανεν πόλιν γείτονα Pi.P.1.32, cf. Pl.Lg.877b, Colluth.225, πόντος Pi.N.9.43, χώρα A.Pers.66, Σκαμάνδριοι γείτονες ῥοαί S.Ai.418, γείτν ἐ[στι τὸ hιερόν IG 13.426.67 (V a.C.), γείτονες αἱ τῶν πετάλων περιπλοκαί Ach.Tat.1.15.2, νύμφη Pamprepius 3.94, cf. Nonn.D.15.207, παρὰ τοῖς γείτοσι βαρβάροις Iul.Or.3.72c, βίβλοι ... ἔμμεσοι καὶ γείτονες Amph.Seleuc.255
c. dat. Ἀθήναις ἔστι τις γ. πόλις E.Io 294, νεκροῖσι γείτονας θάκους ἔχων E.HF 1097, Αἰγλήτην Ἀνάφην τε, Λακωνίδι γείτονα Θήρῃ Call.Fr.7.23, νέος ... ᾌδι γ. un joven próximo a la muerte Nonn.D.11.214
predic. γ. οἰκῶ τῇ Ἑλλάδι X.An.2.3.18, Τίμων ... ἑαυτῷ γ. καὶ ὅμορος Luc.Tim.43
c. gen. γεί[τονες] ... Ὑδροχ[όος] καὶ [Ὠαρίων Call.Fr.110.93, γείτονα πότμου ἡβητήν Nonn.D.11.97, cf. 13.313, 38.370.
*Γείτων
• DMic.: ke-to (?).